Γενικά

Ο ηλεκτρισμός ανακαλύφθηκε το 600 π.Χ. από τον Θαλή τον Μιλήσιο, έναν από τους επτά σοφούς της Αρχαίας Ελλάδος, ενώ έκανε πειράματα με το ήλεκτρο. Επί αιώνες οι παρατηρήσεις του έμειναν ασύνδετες με άλλα φυσικά φαινόμενα και μόλις το 1580 μ.Χ., δηλαδή 2200 χρόνια μετά το Θαλή δίδεται το όνομα ηλεκτρισμός από τον Άγγλο φυσικό Γκίλμπερτ (Gilbert).

Από τότε ο ηλεκτρισμός, ο οποίος έχει τη μεγαλύτερη συμβολή στην εξέλιξη των διαφόρων επιτευγμάτων του ανθρώπου, έδωσε το έναυσμα και κέντρισε το ενδιαφέρον των φυσικών επιστημόνων που ασχολήθηκαν με τα συστήματα τηλεπικοινωνιών, να ενσκήψουν και να μελετήσουν τις ιδιότητες του στατικού ηλεκτρισμού.

Το 1727 ο Γκρέη (Grey) και το 1753 ο Μόρισον (Morison) επιχείρησαν, με την εφαρμογή του στατικού ηλεκτρισμού, την αποστολή μηνυμάτων, αλλά οι προσπάθειες τους δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Μετά από 30 ετών άκαρπες έρευνες, οι φυσικοί επανήλθαν στον οπτικό ή εναέριο τηλέγραφο, μέχρις ότου εφαρμόστηκε ο ηλεκτρομαγνητισμός. Στη συνέχεια ο Γάλλος Αραγκό (Arago), ο οποίος ανακάλυψε το 1832, το φαινόμενο της μαγνητίσεως του σιδήρου υπό την επίδραση του ηλεκτρικού ρεύματος, και το ίδιο έτος ο Άγγλος Φάραντέι (Faraday), ο οποίος μελέτησε το φαινόμενο της ηλεκτρικής επαγωγής, συνετέλεσαν στην ανακάλυψη του ηλεκτρομαγνήτη ο οποίος απετέλεσε τη βάση για την εξέλιξη της ηλεκτρικής τηλεγραφίας.

 Ασύρματη Τηλεγραφία

Το μεγάλο άλμα στην πρακτική εφαρμογή των ιδιοτήτων του ηλεκτρομαγνήτη έδωσε ο Αμερικάνος Σάμιουελ Μορς (Samuel Mors) το 1836, ο οποίος με τη φερώνυμο συσκευή του και το Μορσικό αλφάβητο, το οποίο επισήμως αναγνωρίστηκε το 1837, απετέλεσε σταθμό στην εξέλιξη των τηλεπικοινωνιών. Η πρώτη τηλεγραφική γραμμή εγκαταστάθηκε μεταξύ Ουάσιγκτον και Βαλτιμόρης το Μάιο του 1844 (απόσταση 64 χλμ). Το επόμενο έτος η γραμμή επεκτάθηκε μέχρι την Φιλαδέλφεια και τη Νέα Υόρκη (απόσταση 400χλμ). Την 28 Αυγούστου 1850 έγινε η πρώτη υποβρύχια τηλεγραφική επικοινωνία μεταξύ Ντόβερ και Καλαί. Στη Ελλάδα η πρώτη τηλεγραφική επικοινωνία εγκαινιάστηκε το Φεβρουάριο του 1859 με τρεις γραμμές, η πρώτη Πειραιάς-Σύρος-Χίος, η δεύτερη Αθήνα-Πειραιάς και η Τρίτη Αθήνα-Πάτρα.

Από το 1958 άρχισε η εφαρμογή της ζεύξεως δύο σταθμών με τη χρήση τεχνητών δορυφόρων οι οποίοι διακρίνονται σε παθητικούς και ενεργούς. Οι παθητικοί ανακλούν απλώς τα ραδιοκύματα που δέχονται, ενώ οι ενεργοί λαμβάνουν τα ραδιοκύματα, τα ενισχύουν κατάλληλα και τα μεταδίδουν εκ νέου προς τη γη. Οι τεχνητοί δορυφόροι μαζί με την αλματώδη ανάπτυξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών και των ψηφιακών επικοινωνιών, τείνουν να μονοπωλήσουν τις διηπειρωτικές τηλεφωνικές και τηλεοπτικές επικοινωνίες. Παραπλήσια με την επικοινωνία μέσω δορυφόρων είναι η επικοινωνία μέσω μετεωριτών (METEOR BURST). Η επικοινωνία αυτή βασίζεται στο φαινόμενο της ανακλάσεως των ραδιοκυμάτων στις ιονισμένες τροχιές των μικρομετεωριτών που εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης και εξαερώνονται.

Η εμπορική και στρατιωτική εκμετάλλευση αυτού του τρόπου επικοινωνίας εμφανίζεται το 1985 και λόγω της φύσεώς της είναι κατάλληλη μόνο για μετάδοση δεδομένων (DATA) σε μικρά χρονικά διαστήματα (δέκατα του δευτερολέπτου) «κατά ριπάς» και σε δυσπρόσιτες περιοχές.