Στη σύγχρονη εποχή, οι συνθήκες εξέλιξης στο ΣΞ δεν μένουν ανεπηρέαστες από τις συνθήκες εξέλιξης στον υπόλοιπο κοινωνικό και διεθνή χώρο. Το διεθνές περιβάλλον σήμερα, ουσιαστικά έχει μεταβληθεί σε έναν απόλυτα ανταγωνιστικό στίβο, όπου κυριαρχεί ο όρος “παγκοσμιοποίηση” .

Πηγαίνοντας προς τον 21ο αιώνα, πέρα από τον διαρκώς συρρικνούµενο προϋπολογισµό για την άµυνα σε διεθνή κλίµακα και τη διαρκή µείωση των δυνάµεων, διαφαίνεται µια διαρκώς αυξανόµενη τάση αλλαγής όσον αφορά το φάσµα των επιχειρήσεων (ανθρωπιστικές αποστολές, διασφάλιση της ειρήνης κλπ), την αβεβαιότητα των εξελίξεων και την τεχνολογία (οπλικά συστήµατα – εισαγωγή ψηφιακών συστηµάτων στο πεδίο της µάχης).

Οι διαµορφούµενες τάσεις διεθνώς σε θέµατα οργάνωσης, αποστολών, εκπαίδευσης, εξοπλισµών και τεχνολογίας, καθώς και η εµφάνιση πρωτόγνωρων καταστάσεων (λαθροµετανάστες, αυξανόµενη περιβαλλοντολογική ευαισθησία, µη επανδρωµένα συστήµατα, µάχες στην πόλη κλπ), δεν αφήνουν ανεπηρέαστη τη στρατιωτική τέχνη. Οι παρούσες απειλές, οι νέες τάσεις και το είδος των οπλικών συστηµάτων που µπορεί να εµφανισθούν στις αρχές του 21ου αιώνα δηµιουργούν στο στρατό στρατηγικές, τακτικές και εκπαιδευτικές απαιτήσεις, µεγαλύτερες από ποτέ.

Οι εξελίξεις είναι πραγµατικά θεαµατικές, ταχύτατες και προκλητικές. Τα στελέχη θα βρεθούν σε ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον και θα κληθούν να ενεργήσουν σε ένα νέο πεδίο µάχης. Θα πρέπει εποµένως να είναι έτοιµα και να χαρακτηρίζονται από προσόντα ανάλογα των µελλοντικών απαιτήσεων.

Τα προσόντα αυτά και τα χαρακτηριστικά γενικότερα, είναι φυσικό να διαφέρουν ανάλογα µε τη θέση και το επίπεδο διοίκησης του κάθε Αξκού. Παρ’ όλ’ αυτά, διαφαίνεται ότι οι µελλοντικές απαιτήσεις θα επηρεάσουν όλα τα στελέχη σε όλα τα επίπεδα ανεξάρτητα βαθµού, θέσης, ή όπλου.