ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ: Δύο αγωνιστές πετεινοί αλληλοσυγκρουόμενοι. Συμβολίζει την αποφασιστικότητα της Μεραρχίας να αγωνισθεί μέχρι τελικής πτώσεως του αντίπαλου, όπως ακριβώς πράττουν οι αγωνιστές πετεινοί.
ΡΗΤΟ: “ΕΩΣ ΑΝ ΤΟΝ ΕΤΕΡΟΝ ΠΡΟΠΕΣΕΙΝ”
“Τα δε πολιτεύματα ήν αμφοτέρων παραπλήσια τοις ψυχομαχούσι των ευγενών ορνίθων. Εκείνοι τε γάρ πολλάκις απολωλεκότες τας πτέρυγας δια την αδυναμίαν, αυτή δε τη ψυχή μένοντες εκβάλλουσι τας πληγάς, έως αν αυτομάτως ποτέ περιπεσόντες αυτοίς και ραδίως αλλήλων διαδράξωνται, κ’ άπειτα τούτου γενομένου συμβή τον έτερον αυτών προπεσείν”
Πολυβίου Ιστορίες, Α, 58, 7-9.
“H όλη δε πολιτεία (συμπεριφορά) και των δύο (Ρωμαίων και Καρχηδονίων) έμοιαζε με τους μέχρις εσχάτων αγωνιζόμενους ευγενείς πετεινούς. Γιατί και εκείνοι πολλές φορές, ενώ έχουν χάσει τα φτερά τους από την αδυναμία (να καταβάλλει ο ένας τον άλλο) επιμένοντας με ψυχικό σθένος, αδιαφορούν για τις πληγές, μέχρις ότου επιπέσουν εναντίον αλλήλων και αρπάξουν ο ένας τον άλλο μέχρι να πέσει πρώ-τος ο ένας από αυτούς”.
