Συνθέτης: Ανχης (ΜΣ) Μαυρομάτης Ελευθέριος
Στιχουργός: Σχης (ΠΖ) Γκικόπουλος Κ.Β.
Πάνω κει στης Πίνδου μας τις κορφές
που θαρρείς τ’ αστέρια φιλούνε,
κάθε νύκτα λίγες αγνές μορφές
τα πυκνά σκοτάδια ερευνούν.
Της Πατρίδος πάντα πιστοί φρουροί
τον εχθρό να ‘ρθεί καρτερούνε,
τον εχθρό που πίστευε πως μπορεί
στην Ελλάδα νικητής να μπει.
Η νύκτα φεύγει, σβήνουν τ΄ αστέρια
τ’ αγρίμια πάνε να κρυφτούν,
μα του Δαβάκη μας τα ξεφτέρια,
δε θε να παν’ ν’ αναπαυθούν.
Εχθροί μιλιούνια, ντροπή αιώνια,
τ’ άγια μας σύνορα περνούν
και με τουφέκια και με κανόνια
σίδερο και φωτιά σκορπούν.
Οι γενναίοι μας με την λόγχη ορμούν,
τον εχθρό με λύσσα κτυπούνε,
είναι λίγοι μα τους πολλούς νικούν
και απ’ τη γη μας πέρα τους πετούν.
Εις την Πίνδο τραγουδούνε
του Δαβάκη τ’ άξια παλληκάρια
κι όλο δόξες αντηχούνε τ’ άλλα τα βουνά.
Την Ελλάδα μας υμνούνε
και τ’ αντρειωμένα της βλαστάρια
που τον καθ’ εχθρό νικούνε, σαν παντοτινά.
Σχόλια:
Αποτελεί ως μουσική σύνθεση ένα εξαιρετικό εμβατήριο, από πλευράς ενοργάνωσης και ηχητικής απόδοσης, το οποίο δημιουργήθηκε μεταπολεμικά από Αξκούς οι οποίοι συμμετείχαν στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο 1940-41.
Η πραγματική μουσική του διάσταση (δοξαστική) δεν μπορεί να αποδοθεί σε πλήρη μορφή από μικρές μπάντες (απαιτείται πλήρης σύνθεση αυτών). Αποτελεί το κατ’ εξοχήν παιανιζόμενο εμβατήριο κατά τους εορτασμούς της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940, θυμίζοντας στους νεότερους τον ηρωικό και νικητήριο αγώνα του Έθνους κατά των εισβολέων Ιταλών και ιδιαιτέρως του Δκτού (Σχη Δαβάκη) και των ανδρών του «Αποσπάσματος Πίνδου».
Η ποιητικότητα των στίχων, αποδίδει έξοχα το πνεύμα των υπερασπιστών των συνόρων. Η μουσική μεταβαίνει μελωδικά από το πομπώδες ύφος στο λυτρωτικό της νίκης και της απόλυτης βεβαιότητας ότι οποιαδήποτε στιγμή στο μέλλον, οι πιστοί φρουροί της Ελλάδος, θα νικήσουν τον εχθρό, παντοτινά.
Η αφιέρωση των δημιουργών του στις παρτιτούρες του έργου είχε ως εξής: «Αφιερούται στην ψυχή του τιτάνος της Πίνδου Συντ/χου Κ. Δαβάκη και στους συμπολεμιστές του».
Συνθέτης: Ανχης (ΜΣ) Μαυρομάτης Ελευθέριος
Στιχουργός: Σχης (ΠΖ) Γκικόπουλος Κ.Β.
Μούσα ιερά, γι’ άλλη μια φορά,
ψάλλε τους καινούργιους μας θριάμβους στοργικά
κάνε άσματα κι άλλα θαύματα,
της Φυλής που πάντοτε και καθ’ εχθρό νικά.
Μα κάτι πικρό πες για τον εχθρό
που μι’ αυγή τ’ άγια μας τα σύνορα περνά
και βωμούς πατεί και λεηλατεί φτωχικά χωριά.
Στα τραχιά βουνά, στ’ άγρια στενά,
στις κορφές της Πίνδου, στις πλαγιές του Καλπακιού,
η λόγχη του τσολιά άστραψε ξανά
κι εκδικήτρ’ ακούστηκε η λαλιά του ντουφεκιού.
Οι Ευζώνοι μας κι οι Φαντάροι μας
ρίχνουν τους φασίστες σ’ ασταμάτητη φυγή
κι είν’ τα λάφυρα, τα κορμιά άπειρα που ’στρωσαν τη γη.
Της λεβέντρας Κρήτης τ’ ατρόμητα παιδιά,
τ’ άρματά τους ζώνουν και τρέχουν γοργά,
θάλασσες ξεσχίζουν, στεριές φτεροπερνάν
και στης Αλβανίας πατούν τα βουνά.
Ξύπνα Μίνωα, θείε ήρωα,
για να δεις τους Κρήτες σου ξανά πως πολεμούν,
πως με σώμα ορθό, πάνω στον εχθρό
σαν αϊτοί, σαν αίλουροι, σα λέοντες ορμούν.
Τρέχουνε, πετούν, παίρνουν, κατακτούν,
και της Τρεμπεσίνας τη θεόρατη κορφή
κι έχει νικητής, κάθε μαχητής Μίνωα μορφή.
Ηρωικά της Ελλάδος παιδιά,
με μια ψυχή και με μία καρδιά,
σαν πολεμάμε, πάντα νικάμε,
όποιον και να ’ναι της Πατρίδος μας εχθρό.
Κι όποια στιγμή μας δοθεί αφορμή,
όλοι μαζί με την ίδια ορμή,
Καλπάκια, Πίνδους και Τρεμπεσίνες
θα ξαναγράψουμε για Δόξα και Τιμή.
Σχόλια:
Αποτελεί ως μουσική σύνθεση ακόμη ένα εξαίρετο εμβατήριο, από πλευράς ενορχήστρωσης και ηχητικής απόδοσης. Η πραγματική μουσική του διάσταση (δοξαστική) δεν μπορεί να αποδοθεί σε πλήρη μορφή από μικρές μπάντες (απαιτείται πλήρης σύνθεση αυτών).
Ιστορικά αναφέρεται στην ηρωική νίκη και θυσία των ανδρών της V ΜΠ (Μεραρχίας Κρητών), οι οποίοι κατά την διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου (1940-41) κατέλαβαν το όρος Τρεμπεσίνα. Κατά τη διάρκεια των μαχών, οι άνδρες της V ΜΠ πολέμησαν υπό δριμύτατες καιρικές συνθήκες, με αποτέλεσμα τον αποδεκατισμό της Μεραρχίας συνεπεία κρυοπαγημάτων. Οι στίχοι του, πέραν της διδακτικής τους πλευράς, προτρέπουν σε Δόξα και Τιμή.
Οι δημιουργοί του συμμετείχαν στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο έχοντας «ιδίαν άποψιν» για τις διεξαχθείσες επιχειρήσεις, όπως και στην περίπτωση του εμβατηρίου «Πίνδος». Αποδίδουν έξοχα τόσο το ιστορικό περιβάλλον στο οποίο αναφέρεται όσο και την προτροπή προς τους νεότερους σε νέες νίκες και θριάμβους επί οιουδήποτε εχθρού. Οι δημιουργοί του το αφιέρωσαν «Στους ήρωες της V Μεραρχίας».
