Συνθέτης: Ανχης (ΜΣ) Μαυρομάτης Ελευθέριος
Στιχουργός: Σχης (ΠΖ) Γκικόπουλος Κ.Β.

Πάνω κει στης Πίνδου μας τις κορφές
που θαρρείς τ’ αστέρια φιλούνε,
κάθε νύκτα λίγες αγνές μορφές
τα πυκνά σκοτάδια ερευνούν.

Της Πατρίδος πάντα πιστοί φρουροί
τον εχθρό να ‘ρθεί καρτερούνε,
τον εχθρό που πίστευε πως μπορεί
στην Ελλάδα νικητής να μπει.

Η νύκτα φεύγει, σβήνουν τ΄ αστέρια
τ’ αγρίμια πάνε να κρυφτούν,
μα του Δαβάκη μας τα ξεφτέρια,
δε θε να παν’ ν’ αναπαυθούν.

Εχθροί μιλιούνια, ντροπή αιώνια,
τ’ άγια μας σύνορα περνούν
και με τουφέκια και με κανόνια
σίδερο και φωτιά σκορπούν.

Οι γενναίοι μας με την λόγχη ορμούν,
τον εχθρό με λύσσα κτυπούνε,
είναι λίγοι μα τους πολλούς νικούν
και απ’ τη γη μας πέρα τους πετούν.

Εις την Πίνδο τραγουδούνε
του Δαβάκη τ’ άξια παλληκάρια
κι όλο δόξες αντηχούνε τ’ άλλα τα βουνά.

Την Ελλάδα μας υμνούνε
και τ’ αντρειωμένα της βλαστάρια
που τον καθ’ εχθρό νικούνε, σαν παντοτινά.

Σχόλια:
Αποτελεί ως μουσική σύνθεση ένα εξαιρετικό εμβατήριο, από πλευράς ενοργάνωσης και ηχητικής απόδοσης, το οποίο δημιουργήθηκε μεταπολεμικά από Αξκούς οι οποίοι συμμετείχαν στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο 1940-41.

Η πραγματική μουσική του διάσταση (δοξαστική) δεν μπορεί να αποδοθεί σε πλήρη μορφή από μικρές μπάντες (απαιτείται πλήρης σύνθεση αυτών). Αποτελεί το κατ’ εξοχήν παιανιζόμενο εμβατήριο κατά τους εορτασμούς της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940, θυμίζοντας στους νεότερους τον ηρωικό και νικητήριο αγώνα του Έθνους κατά των εισβολέων Ιταλών και ιδιαιτέρως του Δκτού (Σχη Δαβάκη) και των ανδρών του «Αποσπάσματος Πίνδου».

Η ποιητικότητα των στίχων, αποδίδει έξοχα το πνεύμα των υπερασπιστών των συνόρων. Η μουσική μεταβαίνει μελωδικά από το πομπώδες ύφος στο λυτρωτικό της νίκης και της απόλυτης βεβαιότητας ότι οποιαδήποτε στιγμή στο μέλλον, οι πιστοί φρουροί της Ελλάδος, θα νικήσουν τον εχθρό, παντοτινά.

Η αφιέρωση των δημιουργών του στις παρτιτούρες του έργου είχε ως εξής: «Αφιερούται στην ψυχή του τιτάνος της Πίνδου Συντ/χου Κ. Δαβάκη και στους συμπολεμιστές του».