Η γενικευμένη επίθεση της Βαλκανικής Συμμαχίας (Ελλάδα, Βουλγαρία, Σερβία και Μαυροβούνιο) κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που εκδηλώθηκε τον Οκτώβριο του 1912 (Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος) έληξε με την ευρεία επικράτηση των συμμαχικών όπλων. Όμως, η Συνθήκη του Λονδίνου της 17ης Μαΐου 1913, για τον τερματισμό του πολέμου, τον καθορισμό της έκτασης των αποσπασμένων από την ηττημένη Οθωμανική Αυτοκρατορία εδαφών και τον καταμερισμό τους στις νικήτριες χώρες, δεν έβαλε οριστικό τέλος στη βαλκανική αντιπαράθεση. Οι αξιώσεις της Βουλγαρίας σε βάρος Σερβίας και Ελλάδας προκάλεσαν τη διάρρηξη των σχέσεων των πρώην συμμάχων με αποτέλεσμα, στις 19 Μαΐου 1913, στη Θεσσαλονίκη, οι δύο τελευταίες να συνάψουν αμυντική συμμαχία για την από κοινού αντιμετώπιση του βουλγαρικού κινδύνου. Πράγματι, οι βουλγαρικές διεκδικήσεις στην περιοχή της Μακεδονίας δεν άργησαν να εξελιχθούν σε σοβαρά μεθοριακά επεισόδια. Η αιφνιδιαστική επίθεση της Βουλγαρίας εναντίον των ελληνικών και σερβικών τμημάτων προκάλυψης ταυτόχρονα, στις 0830 της 16ης Ιουνίου 1913, δίχως, μάλιστα, να έχει προηγηθεί κήρυξη πολέμου, αποτέλεσε την αφορμή για την εκ νέου καταφυγή στα όπλα, πυροδοτώντας την έναρξη του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου. Ενός πολέμου πολύ σκληρού -αν και σύντομου- η λήξη του οποίου βρήκε την Ελλάδα και πάλι στο βάθρο των νικητών, ανοίγοντας οριστικά τον δρόμο για την εκπλήρωση των εθνικών προσδοκιών.

#ΕλληνικόςΣτρατός, #HellenicArmy