Το καλοκαίρι του 1920, τα ελληνικά στρατεύματα στη Μικρά Ασία σημείωναν σημαντικές επιτυχίες, με την απρόσκοπτη προέλαση ανατολικά και βόρεια του μετώπου (κατάληψη Φιλαδέλφειας, Πανόρμου και Προύσας), τον Ιούνιο του 1920, και την κατάληψη της Ανατολικής Θράκης, τον Ιούλιο του ίδιου έτους. Λίγο μετά τον θρίαμβο των ελληνικών όπλων, η Ελλάδα κατήγαγε άλλον έναν θρίαμβο, αυτή τη φορά στον διπλωματικό στίβο. Ήταν η Συνθήκη Ειρήνης των Σεβρών, η οποία υπογράφηκε στο ομώνυμο προάστιο του Παρισιού, στις 28 Ιουλίου 1920, μεταξύ των νικητών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της ηττημένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η Συνθήκη των Σεβρών συνιστούσε την επίσημη επικύρωση των ελληνικών διεκδικήσεων σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Πύλης. Σημαντικότερα οφέλη για την Ελλάδα ήταν η επέκταση των ηπειρωτικών συνόρων του κράτους μέχρι την Τσατάλτζα, με την προσάρτηση της Ανατολικής Θράκης, και η κυριαρχία στο Βορειοανατολικό Αιγαίο, με την προσθήκη των νήσων Ίμβρου και Τενέδου. Επίσης, η περιοχή της Σμύρνης, αν και υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου, περνούσε υπό ελληνική διοίκηση (με δυνατότητα προσάρτησής της μετά την πάροδο πενταετίας).

Το 1921, η αδυναμία εφαρμογής της συνθήκης διά της διπλωματικής οδού υποχρέωσε την Ελλάδα να καταφύγει στα όπλα, χωρίς πλέον τη στήριξη των μέχρι πρότινος συμμάχων της. Η τραγική έκβαση της Μικρασιατικής Εκστρατείας, τον Αύγουστο του 1922, κατέστησε την «εύθραυστη» συνθήκη οριστικά ανενεργή και το πολυπόθητο όραμα της Μεγάλης Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών ανεκπλήρωτο.

#ΕλληνικόςΣτρατός, #HellenicArmy