Oι δύο Βαλκανικοί Πόλεμοι πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των ετών 1912 – 1913. Ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος (Οκτώβριος 1912 – Μάιος 1913), με συμμάχους τις χώρες, Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία και Μαυροβούνιο, εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αποτελούσε συνέχεια των αγώνων των βαλκανικών λαών για την απελευθέρωση τους από τον τουρκικό ζυγό. Ο Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος  (Ιούνιος 1913 – Ιούλιος 1913), διενεργήθηκε από την Βουλγαρία ενάντια στη συμμαχία Ελλάδας – Σερβίας.

Κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, το τμήμα Στρατιάς της Ηπείρου,  υπό τον Υποστράτηγο Κωνσταντίνο Σαπουντζάκη, είχε ως στόχο την απελευθέρωση των Ιωαννίνων. Μετά τις μάχες στην πεδιάδα της Άρτας (αρχές Οκτωβρίου 1912), την κατάληψη της Πρέβεζας (21 Οκτωβρίου) και τις σκληρές μάχες των Πέντε Πηγαδιών (24 Οκτωβρίου) και των Πεστών (29 Νοεμβρίου), ο Ελληνικός Στρατός έφθασε στην οχυρωμένη περίμετρο των Ιωαννίνων, στο Μπιζάνι. Ωστόσο, οι ανεπιτυχείς προσπάθειες για την κατάληψη του οχυρού (αρχές Δεκεμβρίου 1912 – αρχές Ιανουαρίου 1913) οδήγησαν στην αντικατάσταση του Σαπουντζάκη από τον Αρχιστράτηγο, Διάδοχο Κωνσταντίνο. Η επίθεση στις 20 Φεβρουαρίου του 1913 αποτέλεσε την τελευταία καθοριστική μάχη για την κατάληψη της πόλης των Ιωαννίνων. Η καταστροφή των τηλεφωνικών γραμμών από το 1ο Σύνταγμα Ευζώνων συνέβαλε στην παραπλάνηση και τον αιφνιδιασμό της τουρκικής Διοίκησης και στην τολμηρή διείσδυση του Συντάγματος, καθορίζοντας το αποτέλεσμα της τελευταίας μάχης, που ήταν η κατάληψη της πόλης των Ιωαννίνων. Ο Τούρκος διοικητής της, Εσσάτ Πασάς, την παρέδωσε «άνευ όρων», στις 21 Φεβρουαρίου 1913.

#ΕλληνικόςΣτρατός, #HellenicArmy